จงอย่ากลัวความชั่วร้าย เมื่อเราเข้าใจจริง เราจะไม่สามารถตัดสินคนอื่นได้เลย

ลิลิตขอเป็นกำลังใจให้ครูทุกคนสายนี้ค่ะ อย่าไปกลัวความชั่วร้ายค่ะ สังเกตได้เลยว่า เราจะมีพลังงานครูที่แรงมากและในขณะเดียวกันเราก็จะมีพลังงานของเดวิลหรือความร้ายเสมอ สังเกตดูค่ะ เพราะการเป็นครูหรือผู้ให้แสงสว่างจะไม่สามารถดำเนินไปตามขั้นตอนได้เลยถ้าเราไม่มีความชั่วร้าย สังเกตการเติบโตทางวิญญาณของพวกเรานะคะ เราล้วนเติบโตมาจากการลองการลงมือทำแล้วการได้ตัดสินใจเลือกในที่สุด แล้วพอจบเรื่องนึงคนนึงไป มันก็จะมีเรื่องใหม่คนใหม่สิ่งใหม่เกิดขึ้น แล้วกระบวนการก็เป็นการลอง ลงมือทำ และตัดสินใจ อีกค่ะ ดูเหมือนวนๆนะคะ แต่ไม่วนอยู่กับที่ เและนี่ไม่ใช่บททดสอบ นี่คือธรรมชาติ สติปัญญาและสัมปัญชัญญะของเราดูเหมือนจะอยู่กับที่ แต่ไม่ค่ะ เพราะฉะนั้น ความชั่วร้ายเข้ามาเป็นเครื่องมือช่วยให้เราไปสู่เลเวลต่อๆไปขึ้นๆไปเรื่อยๆ ถูกและผิดไม่มีจริงค่ะในสายจิตวิญญาณ มีจริงที่สุดคือสติและการเลือกสร้าง มันสนุกมากค่ะ เรื่องของร่างกายและสมอง ถ้าเราศึกษากายภาพมนุษย์เราจะรู้ว่าการรับรู้และประสบการณ์ทั้งหลายล้วนเกิดขึ้นและดับไปจากการเลือกของเราเองทั้งสิ้น ความคิดอะไรที่มันวนๆถ้าเราเบื่อ รำคาญ เราก็แค่ไปทำอย่างอื่นก่อนถ้ายังไม่พร้อมจะเลือกหยิบหรือวาง พอเราสดชื่นดี ก็กลับมาหยิบหรือวางได้เลยแล้วแต่จริตแล้วแต่ความต้องการของเรา ไม่มีใครมาสั่งเราได้ค่ะ ผู้สร้างเองก็มีจริตเดียวกันกับเรานี้เอง เราคือผู้ร่วมสร้างค่ะ ถ้าจะพูดแบบไทยๆพุทธๆแบบเราก็คือ สวรรค์ในอก นรกในใจ การรับรู้เข้าใจสวรรค์หรือนรก อยู่ที่ประสบการณ์ของตัวเองเองค่ะ เราเลือกเองในทุกขณะ สวรรค์ของเราก็ไม่ได้ไปเหมือนเป้ะกับสวรรค์ของใคร นรกของเรา จำนวนไฟที่รุมเร้าก็ไม่ได้ไปเท่ากับจำนวนไฟในนรกในอกของใครแบบเป้ะๆ เลือกแล้วเลือกอีกได้ มันไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ หากเราตายจากโลกนี้ไป เราก็ไม่ได้ตายไปจากจักรวาลนี่คะ เราก็ไปประทุจุติต่อในรูปแบบอื่น วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ก็เริ่มพูดถึงเรื่องนี้เยอะขึ้น  จิตวิญญาณไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ ขอให้เราสนุกกับชีวิตขณะปัจจุบัน อย่าตัดสินคนอื่น เมื่อเราเข้าใจจริง เราจะไม่สามารถตัดสินคนอื่นได้เลย แม้เขาจะร้ายกับเรามากแค่ไหน สุดท้ายเขาก็คือความชั่วร้ายเราก็คือความชั่วร้ายในขณะเวลาหนึ่งที่อยู่ในกระบวนการการเติบโต ทุกสรรพสิ่งเป็นหนึ่งเดียวค่ะ คิดดูดีๆจะเห็นว่าเราเชื่อมโยงกันจริงๆ ทำไมมีสงคราม ทำไมไม่มีสงบสุข โลกเราเป็นแบบนี้มากี่พันปีแล้วตั้งแต่เริ่มมีมนุษย์คนแรก การรับรู้ ประสบการณ์และการเลือก คือคำตอบค่ะ